fleke, mrlje, zakrpe... razne... ali jedna nam je dosla glave, ali i sebi... bio jednom jedan: pink... i njegov vlasnik koji je nazalost bio kul mizicar u poznatoj grupi: oktobar 1864. danas tone i on i mi... gledali smo flekicu, razni mi iz razno raznih razloga, bila je mjerna jedinica naseg stanja i propadanja... narodnjaci, sapunice, realitiji... pa i tome dodje kraj, a sta ce sada biti... trazili ste, gledajte...
E7/9
Otvoricu put koji vodi u kraj,
u kome govore sleng,
igra je betl and sans
pozelecu svet na uglu svetova zla
cudan sesir i glas istocna obala
otvoricu put koji me vodi do dna
tu gde je cetvrti kraj
raj negde umire sam
pozelecu jug i stvoriti vatru za kraj
skinuti seir i plac
sve kao redovna stvar
put medju stazama sna
nestajem zauvek znam
put koji vodi me
dug prema kraju
put je bez povratka
Oktobar 1864
