pisanje

Pisanje

Ponovo mislim u stihovima,
saopštavam riječi kojima nijesam kriv.
Prihvatam svako saučesništvo izazvano pisanjem.
Pisanjem po otvorenom, pod otvorenim nebom,
po očaju i bolesti, a sa istom strašću.
Na spasenje svako pisanje.
Po kamenu, po zatvorenom i po nepoznatom,
mada su sve riječi jednako nepoznate.
Pisanje po svim godišnjim dobima,
apokrifima, po već osvojenim znakovima.
I po svim meridijanima,
pisanje po rubovima, opasno pisanje.
I ono ni zbog čega - koje je, opet, svako pisanje.
Po kilometrima na kojima usamljeni
razmišljamo kako okončati prazninu na papiru,
kako dopisati svijet.
Na spasenje neka su i pauze između pisanja.
Po već napisanim listovima,
pisanje prvih redova naredne pjesme...

Čarolija stvaranja. Stvaranje zavodljivog.
Pisanje -
uvijek uzaludno viteštvo.

Pavle Goranovic